من کوچ خواهم کرد
تا رفیع ترین قله ی خورشید
تا سپیده ترین جاده ی امید
تا عمیق ترین لحظه های نیایش
آنجا که دیوارها فاصله نیاندازند
وکوچه ها نشان از غربت در دل نداشته باشند
آنجا که آسمانش آبی ست
شب هایش مهتابی ست
و عشق بیداری ست
آنجا که دوستی ابدی ست
وزندگی پر زمعنی ست
جای که در آن
روی گلبرگ سرخ گونه ی دلم
جای پای باران خالیست.
تاریخ: 30 / 1 / 1390برچسب:شعرکوچ خواهم کرد,
ارسال توسط ★ --❤رحمت الله❤--★
آخرین مطالب